شیراز، شهر باغ‌هاست، اما عکس‌های شیراز را که نگاه کنید، باغی هست که یک پای ثابت همه عکس‌هاست و آن باغی نیست جز باغ ارم. باغ ارم شیراز، با درخت‌های سرو و نارنجش، زمانی تنها محل رفت و آمد بزرگان و اعیان بود، ولی حالا سال‌هاست که درهایش به روی گردشگران باز شده، می‌توان در آن راه رفت و از آنهمه زیبایی به وجد آمد.
می‌روید خیابان ارم شیراز و می‌رسید به باغ ارم، یکی از دل‌انگیزترین باغ‌های شیراز. وارد باغ که بشوید باید از بین دارو درخت‌های زیادی بگذرید تا برسید به جلوی حوض و عمارت حیرت‌انگیز باغ که میخکوبتان می‌کند. جای تعجب هم ندارد، چون در یکی از تماشایی‌ترین باغ‌های ایران هستید که همراه هشت باغ دیگر در فهرست آثار جهانی به ثبت رسیده.
تاریخ دقیقی برای ساخت باغ ارم در دست نیست، ولی گفته می‌شود که در دوره سلجوقیان و آل اینجو هم بوده و کریم خان زند بیشترین بازسازی‌ها را روی آن انجام داده، از بهسازی گوشه و کنار تا افزودن جوی های وسط.
بنا به اسناد در دست، بیشترین تحولات با ظهور قاجارها در اینجا اتفاق افتاده. در دوره ناصرالدین شاه در این مکان عمارتی ساخته شد و بعد از آن، باغ، ۷۵ سال در دست سران ایل قشقاقی بود. قشقایی‌ها نیز در این باغ عمارتی ساختند تا اینکه پهلوی‌ها آن را باز پس گرفتند، تعمیرش کردند و باغ را به دانشگاه شیراز اهدا کردند. اتفاقی که هنوز هم پابرجاست، باغ گیاه شناسی در اختیار دانشکده کشاورزی شیراز است و ساختمان باغ در اختیار دانشکده حقوق شیراز.
یکی از اصلی‌ترین قسمت‌های باغ ارم که هر بیننده‌ای را مجذوب می‌کند، جدا از درختکاری‌ها و باغچه‌ها و گل و گیاه‌هایی که در هر کجای آن به چشم می‌خوردند و آن را به صورت نمایشگاه دائمی گل و گیاه درآورده‌اند، یکی، سرو هزار ساله اینجا و دیگری عمارت وسط باغ است. عمارتی که یکی از شاهکارهای دوره قاجار محسوب می‌شود.
نقاشی‌هایی از شاهنامه فردوسی و نبرد قاجارها، کاشیکاری و گچ‌بری‌ها، در کنار کاشی‌کاری‌های ایوان مرکزی که نمونه‌اش در دیگر بناهای دوره قاجار دیده نمی‌شود، باعث زیبایی هرچه بیشتر این بنای سه طبقه شده است. ستون‌های این عمارت را از تخت جمشید الهام گرفته‌اند و کتیبه‌های سنگی در گوشه و کنار باغ هم یادگاریست که از نصیرالملک، معمار بنا، باقی مانده است
